Młody artysta, przemyślenia i nie tylko

Dzisiaj dość trudny temat (i pewnie większość taka będzie), a mianowicie UCZUCIA.

Niektóre osoby pokazują swoje uczucia otwarcie, dzielą się nimi ze światem, a niektóre trzymają je dla siebie, wręcz czasem duszą w sobie. Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że z moich obserwacji wynika następujące stwierdzinie. Więcej jest osób które duszą je w sobie. 

Dlaczego z przykrością? Bo pokazywanie swoich uczuć jest MEGA ważne. Zamykamy się w sobie, dusimy te uczucia, a później gdy mamy ich w sobie za dużo to "eksplodujemy". Nie dajemy rady już ich wszystkich trzymać w środku i wyrzucamy je wszystkie zazwyczaj w momencie spięcia (na przykład kłótni) co jeszcze bardziej napędza negatywne emocje których i tak już mamy dużo. 

Rzadko też pokazujemy nasze prawdziwe uczucia. Dostosowywujemy je do danej grupy. "Te emocje dla znajomych, te dla rodziny, a te dla nauczycieli, o i jeszcze te dla mnie (ich nie pokażę nikomu)". Ukrywamy je przed znajomymi bądź też rodzicami, bo co sobie pomyslą na przykład, gdy im powiem, że mam problem ze sobą lub się boję.  Jest to problem, bo gdy cierpisz tam w środku i nikomu tego nie pokażesz, przed nikim się nie otworzysz, to skąd inni mogą wiedzieć, że masz problem. 

Najtrudniej jest się odważyć i przede wszystkim "wyłamać" z tłumu, bo ukazanie uczuć jest w dzisiejszych czasach "wyjściem przed szereg" i niestety porównywane do użalania się nad sobą (gdy przytrafi nam się coś złego) lub wywyższania się (gdy jesteśmy bardzo podekscytowani i chcemy podzielić się radością z innymi). Po podzieleniu się z kimś takimi emocjami często dostajemy odpowieź: "Co się tak smucisz? Przecież inni mają gorzej", albo "Już weź się tak tym nie chwal". Te "argumenty" jeśli są ciągle powtarzane w takiej lub innej formie sprawiają, że dochodzi do powolnego zamykania się w sobie człowieka. Zazwyczaj młodego bo oni nie mają problemu z uczuciami (ZAZDROOOOOOO)

I teraz owszem już nie słyszysz o  problemach tej osoby, ale nie dlatego, że już ich nie ma, ale wie co dostanie gdy poprosi o pomoc, puste słowa zamiast pomocy.

Nie usłyszysz również o sukcesach twojego kolegi. Nie dlatego, że ich nie osiąga, ale wie co dostanie w odpowiedzi zamiast pochwały. Naganę i słowa podcinające skrzydła.

Pokazanie uczuć i emocji jest najtrudniejsze, ale trudno też jest przy nich trwać, gdy wokoło ludzie są na nie nieczuli.

I to jest bardzo smutne bo przy tym wszystkim brakuje takiej ludzkiej empatii. Wejścia w buty takiej osoby i spróbowanie zrozumienia jej, pocieszyć, pomóc i pochwalić kiedy trzeba.

Walczcie o siebie bo nikt inny tego za was nie zrobi.

No dobra, ale żeby nie tak ponuro to teraz co z osobami, które pokazują otwarcie swoje uczucia.

JESTEŚCIE FANTASTYCZNI I MEGA WAM ZAZDROSZCZĘ,

nie zmieniajcie się bo jesteście wspaniali, gdy jesteście sobą i pokazujecie prawdziwego siebie poprzez uczucia.

"I to tyle?"

Yyyy... no tak. Jeśli potraficie pokazać gdy wam źle lub jesteście szczęśliwi to czego więcej wam trzeba? 

A... czekajcie już wiem, osoby która was takich zaakceptuje, ale po za tym to nic więcej wam nie potrzeba do SZCZĘŚCIA.

Tylko nie przesadzajcie czasem za bardzo